Spike van Zoest | myfavoritesong.nl

Spike

By in Geen categorie on 4 juni 2017

Den Haag kent al sinds begin jaren ’60 een rijke traditie van bands zoals Golden Earring(s), Q65, Shocking Blue, Livin’Blues en later Earth & Fire, Gruppo Sportivo, Anouk, Kane en natuurlijk Di-rect. Niet voor niets wordt de Hofstad ook wel het mekka van de Nederlandse popmuziek genoemd. De bekendste (hedendaagse) Haagse gitarist is Spike van Zoest, die in 2001 doorbrak met Di-rect. Hij  stond met zijn band op alle grote festivals als Pinkpop, Lowlands, Parkpop en scoorde zelfs een nummer 1-hit in Indonesië. Nadat in 1999 zanger Tim Akkerman Di-rect verliet en Marcel Veenendaal via het BNN programma ‘Wie is Di-rect’ de microfoon overnam, is de band alleen nog maar populairder geworden. Met hun laatste plaat ‘Daydreams In A Blackout’ stonden zij voor het eerst sinds 2005 weer bovenaan in de Album Top 100 en zullen zij op 3 november a.s. in de Afas Live in Amsterdam spelen.

De andere band van Spike, The Deaf, maakt geweldige onvervalste 60’s beat en garagerock en bracht  twee uitstekende albums uit: ‘Toot Whistle Plunk Boom!’(2011) en ‘The Deaf’(2014). Ook deze band speelde in alle uithoeken van het land en maakte indruk op South By South West Festival in Austin, Texas. Blondie-drummer Clem Burke zag het optreden en noemde Spike ‘een combinatie van Hives-zanger Pelle Almqvist en supergitaristen Wilko Johnson en Pete Townshend’.

De muzikaliteit van Spike van Zoest kent geen grenzen want behalve dat hij in het verleden ook furore maakte als DJ, won hij in 2014 als dirigent het  AVROTROS programma ‘Maestro’. Onlangs was van Zoest met The Deaf te gast in het programma ‘Tijl B op Volle Toeren’ waar de band het bijna onmogelijke presteerde om van het klassieke stuk de ‘Enigmavariaties’ van Edward Elgar een eigen versie maakte.

Spike van Zoest was als bezoeker aanwezig op het Haagse Kaderock-festival. Op de in zijn ogen ‘rotvraag’ wat zijn favoriete nummer was, gaf hij een meer dan 5 minuten durende muziekles waar popkenner Leo Blokhuis nog een puntje aan zou kunnen zuigen. Het is een in 1958 uitgekomen song dat Bob Dylan ooit ‘the best instrumental ever’ noemde en ook in de filmklassieker ‘Pulp Fiction’ te horen is.

Luister hieronder naar het interview:


youtubelogo

Comments are closed.